“It’s not how smart you are – It’s how you are smart!” (Gardner)

 

De theorie van Meervoudige Intelligentie is ontwikkeld door de Amerikaanse

hoogleraar Howard Gardner. Hij had kritiek op de gangbare opvattingen over

intelligentie en zag intelligentie als de bekwaamheid om te leren. Een intelligentie is

kort gezegd een gevoeligheid voor een vaardigheid met specifieke stimuli (anders

gezegd: een rijke leeromgeving).

Gardner beschreef acht gebieden van intelligentie:

1. Verbaal - linguïstisch

2. Logisch - mathematisch

3. Visueel - ruimtelijk

4. Muzikaal - ritmisch

5. Lichamelijk - kinetisch

6. Naturalistisch

7. Interpersoonlijk

8. Intrapersoonlijk

 

Wil men vanuit deze theorie kinderen gaan lesgeven, dan probeert men een rijke

leeromgeving te creëren. Hierin kunnen kinderen hun sterke kanten aanspreken om

zich nieuwe stof of vaardigheden eigen te maken. Zo zal een verbaal ingesteld kind

de mogelijkheid krijgen om gebruik te maken van taal, maar een kind dat uitblinkt in

visueel-ruimtelijk inzicht zal bijvoorbeeld de gelegenheid krijgen om een collage te

maken.

 Er zijn drie manieren waarop MI in de klas kan worden toegepast:

1. Intelligentie matchen;

2. Intelligentie stretchen;

3. Intelligentie vieren.

Alle leerlingen hebben een uniek patroon van sterke en zwakke intelligenties. Door

bewust te worden hoe er lesgegeven wordt krijgen alle leerlingen een gelijke kans.

Binnen elke groep is een grote diversiteit aan intelligenties. We moeten dus leerstof

op verschillende manieren aanbieden om grip te krijgen op de acht intelligenties of tewel de acht verschillend lerende groepen van leerlingen.

 

Dit kan gerealiseerd worden door het inzetten van:

• Didactische hulpleermiddelen;

• Werkplekken waar leerlingen zich bezig kunnen houden met de verschillende

intelligenties;

• MI werkstukken (waarbij leerlingen gebruik maken van elkaars sterke kanten in

het plannen van werkstukken, het voorbereiden, uitvoeren en het presenteren).

 

 

 Stretchen in de zin van het stimuleren van de intelligenties.

Een manier om de meervoudige intelligentie van een leerling te stretchen, is het

gebruik van een reeks coöperatieve werkvormen en didactische structuren, waarbij duidelijk gelet wordt op de

aangeboden leerinhoud. Echter, een te ontwikkelen onderwijskundig programma dat

geschikt is om iedere intelligentie volledig te ontwikkelen, moet verder gaan dan het

huidige onderwijsaanbod.

 

De functies van de intelligenties vormen samen:

• Overleven;

• vaardigheden ontwikkelen;

• opmerken van interessante prikkels;

• probleemoplossend werken;

• communiceren over betekenisvolle informatie;

• creëren van iets dat de leerling zelf wil creëren;

• kennen, begrijpen van persoonlijk relevante informatie;

• wijsheid, het nemen van beslissingen waar de leerling trots op is.

Deze acht functies moeten in feite terug te vinden zijn in elke les.

 Elke leerling heeft een uniek stel intelligenties en de ontwikkeling hangt niet alleen af van het matchen en het stretchen, maar de intelligenties moeten ook de kans krijgen hun eigen patroon van intelligentie en dat van anderen te begrijpen en te waarderen. Dus het vieren van uniciteit en diversiteit, vooral om kennis op te doen ten aanzien van zichzelf en anderen.

Succesbeleving zal niet ontstaan als de intelligenties los van elkaar worden

ontwikkeld. Om een rijke leeromgeving te gaan creëren zoeken we naar materialen die de kinderen op hun verschillende intelligenties aanspreken. We schaffen materialen aan die kinderen nog verder uitdagen in hun sterke kant,

maar ook materialen die kinderen helpen hun sterke kant te gebruiken om voor hen

lastige leerstof ook te leren beheersen.